Herkesin hayatının tadının kaçtığı,yaşama sevincinin sıfıra indiği an veya anlar olmuştur.Sebebi ne olabilir? Hayat mı?,insanlar mı ? .



Cevap aslında çok kolay.Her an bizimle olan,herkesten çok vakit geçirdiğimiz biri.Evet tam da tahmin ettiğiniz gibi cevap kendimiz.Suçu başkasında aramayı bırakın.Ayna da her daim baktığınız gerçekte hayatınızı mahfetmenize sebeb olan kişi.

Nasıl mı?Bir düşünelim.

Mesela bir olay olduğunda o olayı kafamıza takıp anı yaşayamıyoruz dimi?Biri bir şey söylediğinde aklımızca binbir senaryo kurup anı kaçırmıyor muyuz? Evet o söyleyeni suçluyoruz veya olay failini suçluyoruz ama kendimiz suçsuz melekmişiz gibi davranıyoruz.Kafasına takan kim?.Yaşadığın anı berbat eden senin kafanda ki düşünceler değil mi?

Çözüm basit.Tek kelime "Salla gitsin"...Sen kendi kendini düşüncelerle mahfedip,hayatını zehir ederken diğer senin suçlu bulduğun taraf anı yaşıyor.Madem kendinde suç bulmuyorsun o zaman öyle davran anı yaşa .Hem karşı tarafı suçlayıp ,hem de hayatımızı zehir ediyorsak kusura bakmayın ama suçlu kendimiziz.




Sorun da kendimiz de ,çözüm de kendi içimiz de.Kendimizi doğru kullanalım anımızı yaşayalım.Unutmayalım ki mutluluk da geçici üzüntü de geçici...